Podcast: de grijze revolutie
De Nederlandse bevolking vergrijst. Dat heeft impact op onze samenleving. Hoe we wonen, zorgen, winkelen en bewegen. We krijgen te maken met nieuwe maatschappelijke uitdagingen. Voor anders denken en kijken. Voor denkers die anders durven te kijken. In De Grijze Revolutie gaan Anne Hezemans en Floris Venneman hierover in gesprek met gasten. Hoe kijken zorgbestuurders naar de toekomst? Welke maatregelen moeten we als samenleving treffen? Hoe verbinden we generaties?
Beluister nu alle afleveringen op Spotify of hieronder. Veel luisterplezier!
#21 | “sociaal werk is vakmanschap en keihard noodzaak in deze samenleving”
#20 | “De ouderenzorg is geen zes sterren all-inclusive meer”
In aflevering 20 praat John Bos, bestuurder van Woonzorg Flevoland met Anne en Floris over de risico’s van overmatige controle, hoe kleine creatieve oplossingen het verschil maken en hoe het goede gesprek begint bij de buurtbbq. John stelt: “als we ouderenzorg toekomstbestendig willen maken, dan moeten we met lef en durf uitdagingen aanpakken. Het leven is niet zonder risico’s, als je nu naar buiten loopt dan kan er ook van alles met je gebeuren. Waarom worden als iemand bij ons komt wonen dan ineens extreem risico beheersend?”. Een mooi gesprek over hoe we moeten aansluiten op het leven van bewoners, door binnen (en soms ook buiten) de lijntjes van ons (woon)zorgsysteem te kleuren.
#19 | “Alle woningcorporaties zijn
ouderenhuisvesters”
In aflevering 19 praat Gijsbert van Herk, bestuursvoorzitter van woningcorporatie Staedion met Anne en Floris over hoe we ervoor zorgen dat woningen écht geschikt zijn voor oudere bewoners, vooral als wonen en zorg onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. “We weten alles van onze stenen, maar hoe goed kennen we de mensen die erin wonen? Want wonen draait om mensen, niet om stenen.” Daarin hebben woningcorporaties een unieke positie: ze komen letterlijk achter de voordeur en kunnen een belangrijke rol spelen in vroegsignalering en het verbeteren van levenskwaliteit. Daarnaast bespreken ze waarom het scheiden van wonen en zorg niet werkt en waarom het tijd is voor een “wonen-en-zorg-label”.#18 | “Wat voor een samenleving wil je zijn met elkaar?”
In aflevering 18 praat Noek Pouw, directeur-bestuurder van woningcorporatie Oost Flevoland Woondiensten met Anne en Floris. Hij deelt zijn droom: woningcorporaties die écht dienend zijn aan de samenleving en hun buurten. “Dat vraagt om luisteren naar huurders om te begrijpen wat écht nodig is en intensief samenwerken met andere partijen. Soms betekent dat zelfs bijna integreren. Want een fijn thuis is natuurlijk veel meer dan een wind- en waterdicht huis. “Daar zijn we niet van” is geen excuus meer. Woningcorporaties moeten zeggen: daar zijn we wél van!”#17 | “regie naar gemeente”
#16 | “de nieuwe generatie ouderen is het geschenk van de eeuw”
#15 | “Passende woningen bouwen voor ouderen zorgt voor de langste verhuisketen”
#14 | “Passende woningen bouwen voor ouderen zorgt voor de langste verhuisketen”
#13 | “Investeren in volkshuisvesting is de beste manier om zorgkosten te besparen”
#12 | “Welzijnsorganisaties gedragen zich als CALIMERO”
#11 | “we hebben de natuurlijke neiging dat goed voor iemand zorgen, overnemen en beschermen is”
#10 | “De enige oplossing voor de uitdagingen? Terug naar de bedoeling!”
John Olde Olthof, bestuurder van ouderenzorgorganisatie Pleyade, praat met Anne en Floris over de enige manier om echt structurele oplossingen te lanceren. Namelijk door terug naar de bedoeling van de organisatie te gaan. “We hebben een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Systemen die daar niet altijd op ingericht zijn.” Het hebben van een koers die verder kijkt dan de komende twee jaar, maar naar 2035. Daarmee aan de slag gaan, voorbij echo’s en beperkende gedachten. Hoe John dat doet? Luister nu aflevering 10!
#9 | “Een huis is een verzameling verhalen: door te luisteren creëren we doorstroming 2.0”
Deze week praat Marco de Wilde, directeur-bestuurder van woningcorporatie Woonstede in Ede, met Anne en Floris over hoe corporaties weer terug zouden moeten naar hun oorspronkelijke opdracht: bijdragen aan het welzijn van wijkbewoners. “Het gaat echt niet alleen om woningen bouwen. We moeten zorgen voor veerkrachtige wijken waar je kunt blijven wonen van wieg tot graf. Dat kan alleen door samen met andere organisaties op te trekken en domeinoverstijgende doelen te formuleren.”
#8 | “Een diagnose zegt slechts beperkt iets over wat je nog kunt”
#7 | Het gaat niet om groter worden, het gaat om het juiste doen bij mensen thuis”
Anne en Floris gaan in gesprek met Joyce Jacobs (bestuurder) over hoe De Wulverhorst bewust lokaal werkt: voor, met en door mensen in Oudewater. “We moeten niet alles willen meten, maar talenten benutten. Ook een grote organisatie kan klein denken; het is een kwestie van visie en willen.” Dat begint bij het écht begrijpen voor wie je het eigenlijk doet. Daar omheen mensen samen brengen. Om uiteindelijk het juiste te doen bij mensen thuis. Lokaal. Kleinschalig denken, werken en doen.
#6 | “We zitten niet te wachten op valse nostalgie”
Deze week is Anneke Westerlaken, bestuursvoorzitter ActiZ te gast. Als vanuit de politiek nu ineens het credo komt: ‘Wij zorgen wel voor u’ (denk aan de verzorgingshuizen), dan heeft dat consequenties. Op zo’n moment stellen wij de vraag: wie gaat er voor deze mensen zorgen? Hoe lossen we dat op? Door de pensioenleeftijd omhoog te gooien? Of arbeidsmigranten aan te trekken?Je kunt namelijk niet én, én, én doen. Dat maatschappelijke debat moet er komen, met een eerlijke boodschap en niet met valse nostalgie.
#5 | De transitie voelt voor zorgmedewerkers als een existentiële crisis
#4 | Iedereen zou zich moeten afvragen: is mijn huis en buurt toekomstbestendig
#3 | Innovatie is een groeiproces:
gas erop en gaan
#2 | Laten we afstappen van labels in de zorg
#1 | Ouderenzorg 2.0 vraagt om einde aan systeemarrogantie!
Marco van Alderwegen (samenbrenger en voormalig bestuurder ouderenzorgorganisatie Vereen) praat met Anne en Floris over systeemarrogantie en het lef dat – niet alleen – zorgbestuurders moeten tonen als we de zorg anders willen organiseren. Méér keuze in plaats van minder. Zodat zorg meer ondersteunend kan worden aan het leven. Van 80% zorg en 20% leven naar 20% zorg en 80% leven.