Roeien. Een eeuwenoude sport die bol staat van tradities en een rijke historie kent. Prachtige beelden van Olympische boten scherend over het water. The Boat Race tussen de universiteiten van Oxford en Cambridge over de Engelse Thames. Riemen die synchroon van voor naar achter bewegen. Maar Laura Cuijpers van de Rijksuniversiteit Groningen stelt deze traditionele techniek ter discussie voor boten met meer dan één roeier. In plaats van het synchroon inpikken van de riemen, stelt Cuijpers dat het beurtelings maken van een haal de boot niet afremt. Asynchroon roeien, zou in theorie sneller gaan.
Dit is geen blog over roeien, noch een samenvatting van andermans onderzoek. Wat mij vooral opvalt is de kracht van het omdenken door Cuijpers. Zij stelt een techniek ter discussie die voor mij – en vele anderen – zo efficiënt en vanzelfsprekend lijkt. ‘Omdat we het al honderden jaren zo doen’. Zouden professionele roeiers hier over na hebben gedacht? Ik ben per slot van rekening geen expert. Het zet mij wel aan het denken. Want ook in het bedrijfsleven is ‘zo doen wij het al jaren’ een veelgehoord argument.
Het zette mij ook aan het denken over onze werkwijze bij Bureauvijftig. In zeker zin zijn wij diezelfde omdenkers.
Tijdens een project over zorg in- en rondom huis vroeg ik iemand een omschrijving te geven van een ‘levensloopbestendige woning’. Een term die tijdens het project vaak viel. Er volgde een opsomming: “Geen drempels, brede deurposten zodat er een rolstoel doorheen past, gelijkvloers en handvatten in de douche en bij het toilet”. Vervolgens vroeg ik wie er in zo’n aangepaste woning zou gaan wonen. Diezelfde tafelgenote antwoordde: “Nou, toevallig zijn mijn ouders aan het rondkijken voor een nieuwe woning. Een waaruit ze nooit hoeven verhuizen.” Vervolgens vroeg ik haar wat haar ouders deden. Ze vertelde: “Mijn moeder rent drie keer per week hard en mijn vader houdt enorm van tuinieren. Ze hebben jarenlang hard gewerkt, ze runden een horecaonderneming die ze vorig jaar goed hebben kunnen verkopen.”Op mijn laatste vraag heb ik nooit antwoord gekregen. Er klonk namelijk een lachsalvo nadat ik die stelde. Ik vroeg haar: “Zouden jouw energieke, actieve en levenslustige ouders nu in een huis willen wonen dat al volledig is aangepast, terwijl ze nog zo fit zijn en de aanpassingen misschien pas over 20 jaar nodig hebben?”
Ook wij bij Bureauvijftig moeten omdenken. De vijftigplusser van nu is niet meer de vijftigplusser van pakweg tien, twintig jaar geleden. Technologische ontwikkelingen volgen elkaar op de voet op en de vijftigplusser blijft niet achter in deze ontwikkelingen. Wie denkt dat mensen boven de vijftig niet te bereiken zijn via internet, social media of smartphone-apps, heeft het mis. Het gros van de vijftigplussers is voorlopig niet met pensioen, heeft een gezin met nog thuiswonende of kinderen die net het huis uit zijn. Zijn actief op zowel fysiek als sociaal vlak. Dat moeten we niet vergeten in onze dagelijkse werkzaamheden.
Dus, roei eens niet synchroon, maar tegengesteld. Denk anders na over zaken die je voorheen zonder nadenken deed, simpelweg ‘omdat je het altijd al zo doet’. En solliciteert er ooit een omdenker als Laura Cuijpers bij jouw bedrijf? Zorg dat je hem of haar aanneemt!
Hulp nodig bij het omdenken van vraagstukken rondom vijftigplussers? Neem contact met ons op!
